Ferðasagan
Við hófum för okkar frá Akureyri upp úr hádegi 19. júní 2016. Ég var spenntur að eðlisfari og tilbúinn að njóta dagsins vel með fjölskyldunni ásamt frænda mínum og konu hans. Að vísu vissi ég ekki af þessari ferð fyrr en klukkutíma áður en haldið var í hana, það var þó fyrir bestu því ef ég hefði vitað af henni eitthvað fyrr hefði ég eflaust ekki getað sofið fyrir spennu nóttina áður. Eitt það skemmtilegasta við ferðina var ferjan. Ég hafði nefnilega ekki oft komið upp í bát og því var það ávallt spennandi upplifun. Ekkert var planað við þessa ferð, það var einfaldlega gott veður þennan dag og stefnan sett á Hrísey. Þegar í eyjuna var komið var ég ekki alveg viss hvað við myndum gera næst því ekki sýndist mér margt vera hægt að gera. Foreldrar mínir voru nú samt greinilega með þetta allt á hreinu. Þau höfðu ákveðið að sniðugast væri að ganga lengstu leið um eyjuna sem ég tók ekki vel í því að göngutúrar voru ekki mitt uppáhaldsáhugamál. Vælið í mér hafði þó ekkert að segja og við héldum af stað, veðrið hefði ekki getað verið betra og svo var nánast logn. Við gengum hring í kringum eyjuna í góðum fíling og stoppuðum á spennandi stöðum til að taka myndir og njóta náttúrunnar sem ég man ekki hvað heita því ég var ekki nóg og áhugasamur. Þegar við kláruðum lengsta hring sem við gátum fundið og vorum komin aftur í þorpið byrjaði fyrst fjörið. Á meðan við biðum eftir ferjunni til að taka okkur aftur til Íslands sáum við systkinin hoppudýnu og vissum að nú væri fjör framundan. Við hoppuðum og lékum okkur á svæðinu í kring svo lengi að við misstum næstum því af ferjunni. Núna eruð þið eflaust að velta því fyrir ykkur hvers vegna ég valdi að segja frá þessari ferð og sannleikurinn er sá að ég hef bara ekki ferðast mikið um landið og þetta var í fyrsta skipti sem ég hafði komið til Hríseyjar (eina ferðin sem ég átti einhverjar myndir úr). Hér fyrir neðan má svo sjá nokkrar myndir úr ferðinni ásamt smá glaðningi.